" Το φιλί είναι η μεγαλύτερη επινόηση του ανθρώπου. Όλα τα ζώα ζευγαρώνουν, αλλά μόνο οι άνθρωποι φιλιούνται. Το φιλί είναι το υπέρτατο επίτευγμα του Δυτικού πολιτισμού. Το φιλί είναι γλυκό."
(Τομ Ρόμπινς - Ακόμα και οι καουμπόϊσες μελαγχολούν)
Κι όμως ένα φιλί πρέπει να είναι το πιο απλό πράγμα. Πιο απλό ακόμα κι από το να φτιάξεις μια ομελέτα. Δεν χρειάζεται καν λάδι, τηγάνι ή να χτυπήσεις τα αυγά.
Χρειάζεται απλά δύο τολμηρά στόματα και δύο περίεργες γλώσσες. Αλλά σίγουρα χρειάζεται περισσότερη ενέργεια. Ενέργεια από την δύσκολη. Την ακριβή. Από εκείνη που δεν μπορείς να αγοράσεις παρά πρέπει να την παράξεις μόνος σου. Ή μάλλον να την βρεις μόνος σου και να την τραβήξεις από μέσα σου. Την ενέργεια από τις ματιές, από τον πόθο, από τα χάδια, από αυτή την σπίθα που οι ρομαντικοί ονομάζουν έρωτα. Και φυσικά ποτέ δεν φτάνει μόνο η ενέργεια του ενός. Το φιλί τα θέλει όλα! Θέλει την ενέργεια και των δυο.
Τελικά ένα φιλί όσο αθώο και να φαίνεται μπορεί να σου ρουφήξει όλη την ενέργεια.
Μήπως τελικά είναι επικίνδυνο;
Μήπως να σταματήσουμε να φιλιόμαστε ή ακόμα καλύτερα να απαγορεύσουμε τα φιλιά;
Επικίνδυνο; Το σίγουρο είναι πως το φιλί είναι απλό. Το συμφωνήσαμε αυτό. Άρα όπως όλα τα απλά πράγματα στην ζωή θα μπορεί κι αυτό να φέρει τα πάνω κάτω από την μία στιγμή στην άλλη. Όντως. Μπορεί να αλλάξει την διάθεση, να ζωγραφίσει χαμόγελα εκεί που λίγα δευτερόλεπτα πριν υπήρχαν θλιμμένα χείλη, να δημιουργήσει σχέσεις, να γεννήσει έρωτες, να κάνει δάκρυα να τρέξουν, να διαλύσει φιλίες, γενικώς να τρελάνει κόσμο και να τα κάνει όλα μπάχαλο. Μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε νεότεροι, ομορφότεροι, ευτυχισμένοι, ανοιξιάτικοι, καλοκαιρινοί, ή να νιώσουμε απλά αλλού.
Αλλά το σημαντικότερο είναι ότι ένα φιλί μπορεί να σε μεθύσει. Μπορεί να σε μεθύσει τόσο πολύ και τόσο γλυκά που να θες να είσαι όλη σου την ζωή μεθυσμένος. Και να μην σου καίγεται καρφί αν αυτή η ζωή τελειώσει μετά από το επόμενο φιλί. Είμαι σίγουρος πως το φιλί έχει ένα κουμπάκι, ένα είδος μαγικού διακόπτη και με αυτό μπορεί να παίζει ανά πάσα στιγμή με την πραγματικότητα και το όνειρο. Ένα πάτημα του κουμπιού και μπορεί και μας ταξιδεύει από το ένα στο άλλο. Ούτε που το καταλαβαίνουμε. Άλλωστε είμαστε τόσο μεθυσμένοι που δεν ξέρουμε που βρισκόμαστε. Όχι βέβαια ότι θα μας ένοιαζε. Στο κάτω κάτω ποιον μεθυσμένο τον νοιάζει που πατάει και που βρίσκεται (ή σωστότερα που νομίζει ότι πατάει και που νομίζει ότι βρίσκεται);
Να σταματήσουμε να φιλιόμαστε άραγε; Και να θέλαμε δεν θα μπορούσαμε. Βασικά αν το καλοσκεφτούμε ένα φιλί μπορεί να μας κάνει ότι γουστάρει. Μπορεί να μας κάνει ακόμα και να μην το απαγορεύσουμε. Στο κάτω κάτω ποιοι είμαστε εμείς να ελέγχουμε τι κάνουν τα χείλη μας και οι γλώσσες μας; Μπήκαμε ποτέ στον κόπο να τα ρωτήσουμε; Είμαστε τόσο χαζοί που μετά από τόσα χρόνια εξέλιξης ακόμα δεν έχουμε μάθει να μιλάμε μαζί τους. Πολλοί από εμάς είμαστε τόσο βλάκες που δεν τα θεωρούμε καν ξεχωριστές προσωπικότητες και νομίζουμε ότι μπορούμε να τα ελέγξουμε με τον ηλίθιο εγκέφαλό μας. Νομίζουμε ότι απλά είναι μέρος του σώματός μας.
Μα πως γίνεται αυτό; Γίνεται να μην είναι ξεχωριστό κάτι τόσο όμορφο τόσο γλυκό και τόσο απαλό;
Υπάρχει άλλη σάρκα τόσο απαλή σαν τη σάρκα των χειλιών; Απαλή, γλυκιά και νόστιμη. Είναι τόσο απαλή που ούτε εμείς οι ίδιοι δεν χορταίνουμε να την γλύφουμε συνεχώς με την γλώσσα μας. Είναι δυνατόν λοιπόν αυτή η σάρκα να ανήκει σε κάτι τόσο άσχημο όσο το ανθρώπινο σώμα; Φυσικά όχι. Απλά μας ανέχεται. Μας ανέχεται γιατί θέλει παρέα με την γλώσσα να κάνουν τις τρελίτσες τους.
Το θέμα με τα τρία τους (τα χείλη και την γλώσσα δηλαδή) είναι να μην πάρουν μπρος. Μετά είναι ασταμάτητα. Δεν χορταίνουν με τίποτα! Αν κάποιος ισχυριστεί ότι χορταίνει να τον φιλάνε ή να φιλάει τότε κοιτάξτε τον στην μύτη να δείτε αν μεγαλώνει ή ρωτήστε τον στα Ιταλικά αν τον πατέρα του τον λένε Τζεπέτο.
Φυσικά τα πάντα ξεκινούν από μία απλή επαφή των χειλιών. Αθώο θα μου πείτε. Συμφωνώ απόλυτα. Αλλά είπαμε. Χρειάζονται δύο τολμηρά στόματα και δύο περίεργες γλώσσες. Τι ξεχάσαμε λοιπόν; Την γλώσσα. Εκεί μπαίνει η σκανδαλιά της στο παιχνίδι. Ξεκινάει να διεκδικεί τον χώρο της. Προσπαθεί να βρει την φίλη της. Και για να το κάνει αυτό είναι αποφασισμένη να περάσει μέσα από χείλη και δόντια. Δεν φοβάται τίποτα. Δεν την νοιάζει τίποτα. Θέλει όσο τίποτα να ανταλλάξει τα στοματικά της υγρά με την άλλη γλώσσα. Θέλει επιτέλους να μιλήσει με κάποιον που την καταλαβαίνει. Θέλει να νιώσει ζωντανή. Και φυσικά το καταφέρνει.
Και τότε, τα έξι τους παρέα (τέσσερα χείλη και δύο γλώσσες πλέον) έχουν καταφέρει αυτό που ήθελαν από την αρχή. 'Εχουν φέρει εις πέρας την αποστολή τους. Έχουν κάνει πραγματικότητα τον απώτερο σκοπό του φιλιού. Έχουν ενώσει τις ανάσες δύο ανθρώπων. Αναπνέουν πλέον σαν ένα. Δύο άνθρωποι, μία ανάσα. Ο ένας αναπνέει μέσα στον άλλον. Αργά και σταθερά. Νιώθουν τόσο μα τόσο ωραία.
Μεμιάς αρχίζει το μεθύσι. Τα μάτια βαραίνουν, οι υπόλοιπες αισθήσεις χάνονται. Μόνο η γεύση μένει αναλλοίωτη.
Μετά ακολουθεί το ταξίδι. Είναι όμως άραγε πραγματικότητα ή όνειρο; Την μία στιγμή τσιμπιέσαι και νιώθεις, την επόμενη όμως δεν νιώθεις τίποτα και αναρωτιέσαι. Τις αισθήσεις σου δεν μπορείς πλέον να τις εμπιστευτείς. Η ακοή λαμβάνει μόνο τον ήχο από τα χείλη, η όσφρησή αγνοεί τα πάντα εκτός από τα αρώματα, τα χέρια έχουν απλά λιποθυμήσει. Όσο για τα μάτια, αυτά έχουν σταματήσει πια να βλέπουν. Έχουν τυφλωθεί. Έχουν αρχίσει κι αυτά να νιώθουν, να καίνε και να αρνούνται πεισματικά να ανοίξουν. Προσπαθούν να δώσουν σχήμα και υφή στα συναισθήματα. Μάταια όμως.
Τώρα πια κανείς δεν μπορεί να κλέψει την παράσταση από την γεύση. Εκείνη είναι η κυρίαρχος του παιχνιδιού . Εκείνη έχει φτάσει στο απόγειο της. Εκείνη είναι που δίνει το σόου της ζωής της.
Μην πάει βέβαια ο νους σας σε τίποτα το εντυπωσιακό.
Απλά τα χείλη και η γλώσσα έχουν βρει αυτό που ψάχνουν. Το πιο νόστιμο και ταυτόχρονα το πιο απαλό,το πιο γλυκό,το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο. Έχουν βρει ένα φιλί.


Και τώρα κλείστε τα μάτια σας και σκεφτείτε τον τελευταίο άνθρωπο που φιλήσατε.
Σας γαργαλάνε τα χείλη σας;
Αν σας γαργαλάνε απλά αναρωτηθείτε αν είναι το φιλί εκείνο που το κάνει. Αν θέλει να τον ξαναγευτεί, να σας ξαναφέρει κοντά του ή απλά να σας ξαναμεθύσει και τους δύο.
Αν δεν σας γαργαλάνε τότε μάλλον θα πρέπει να προσέχετε περισσότερο ποιον φιλάτε.
Τα φιλιά είναι πολύ πολύτιμα για να τα σπαταλάμε.


"Εξαιρετικά αφιερωμένο σε όσα φιλιά δεν απόλαυσα. Δεν ξέρουν τι έχασαν"