Παρασκευή 22 Μαΐου 2009
A Perfect Circle - 3 libras (acoustic)
In den Träumen gibt es keine Grenzen...
Μου αρέσουν πολύ τα αεροδρόμια...Με μαγεύουν...Στο έχω πει πάρα πολλές φορές...Άνθρωποι πηγαινοέρχονται...Τρέχουν...Ιδρώνουν...Φωνάζουν...Τσακώνονται...
Ένα πράγμα θέλουν...Να προλάβουν την πτήση τους...Ή μάλλον να μην την χάσουν...Να πάνε επιτέλους στην χώρα τους, στο σπίτι τους, να ξαναφιλήσουν την γυναίκα τους, να ξανααγκαλιάσουν τα παιδιά τους...Να επιστρέψουν εκεί που νιώθουν ασφαλείς...
Μόνο σε ένα αεροδρόμιο ξέρουν όλοι τι θέλουν να κάνουν...Να φύγουν από εκεί όσο το δυνατόν συντομότερα...Να το αφήσουν πίσω τους...Μέχρι την επόμενη φορά...
Εμένα όμως μου αρέσει να μένω...Να βλέπω τα αεροπλάνα να προσγειώνονται και να απογειώνονται...Αν μπορούσα θα έμπαινα σε όλα ταυτόχρονα να είμαι την ίδια στιγμή σε όλο τον ουρανό...Ένα κομματάκι μου σε κάθε αεροπλάνο...Για να μπορώ να βλέπω τα πάντα από ψηλά...
Ο ουρανός με σαγηνεύει...Είναι σίγουρα πιο απρόσωπος από την γη και από την θάλασσα...Μάλλον επειδή δεν μπορώ να τον νιώσω οικείο...Προσβάλει μόνο μία από τις πέντε αισθήσεις μου...Απλά χαϊδεύει την όραση μου...Για όλες τις υπόλοιπες είναι απρόσιτος...Όσο και να προσπαθώ δεν μπορώ να τον αγγίξω, να τον μυρίσω, να τον γευτώ να τον ακούσω...
Αν θελήσω όμως να τον εξαφανίσω αρκεί απλά να κλείσω τα μάτια μου...Τόσο απλά...Μία τόσο μικρή κίνηση κι ο απέραντος ουρανός απλά αποτελεί για μένα παρελθόν...Μία ανάμνηση...Αλλά μόλις τα ξαναανοίξω είναι και πάλι εκεί...Ψηλά...Άλλοτε γαλάζιος, άλλοτε γκρίζος, άλλοτε κατάμαυρος...Κι επιμένει να με κοιτάει...Το νιώθω...Ξέρω τι κάνει...Με προκαλεί να τον διασχίσω...Κάποια στιγμή θα το κάνω...Θα αποδεχτώ την πρόκληση...Και θα τον κερδίσω...Θα τον κερδίσουμε...
Θα έρθεις μαζί μου;Φοβάμαι...Θέλω παρέα...
Ξύπνα!Σε σένα μιλάω...Κοίτα ψηλά...
Που θες να ταξιδέψουμε;Πες μου...Κλείσε τα μάτια σου, σκέψου που θέλεις να πάμε, άραξε αναπαυτικά κι απλά απόλαυσε το ταξίδι...Ή μάλλον καλύτερα μην σκεφτείς...Μην μου το πεις καν...Άστο στην τύχη...Ή απλά εμπιστεύσου με...Άστο πάνω μου...Το ίδιο είναι...Θα το μαντέψω...Θα σε ταξιδέψω εγώ...Με λόγια...Με όνειρα...Με σκέψεις...Με το δικό μου αεροπλάνο...Χωρίς καύσιμο...Μόνο με την φαντασία...
Αεροπειρατείες;Μέσα στο ημερήσιο πρόγραμμα...Αεροπειρατές;Οι επιθυμίες μας...Τα θέλω μας...Δεν χρειάζεται να ξέρουμε που πηγαίνουμε...Ο τελικός προορισμός δεν είναι παρά ψιλά γράμματα...Μπορούμε να αλλάζουμε γνώμη ανά πάσα στιγμή...Όπως και στην ζωή αυτό που έχει σημασία είναι το ταξίδι...Κανείς δεν θα σου ευχηθεί ποτέ "καλή αναχώρηση" ή "καλή άφιξη", παρά μόνο "καλό ταξίδι"...Σε καμία γλώσσα του κόσμου...
Για καλό και για κακό όμως μην ξεχάσεις να φορέσεις αναπαυτικά ρούχα, να ζητήσεις θέση στο παράθυρο και φυσικά να ανοίξεις τα μάτια σου...Όχι απλά να σηκώσεις τα βλέφαρά σου...Αυτό δεν αρκεί...Πρέπει να ανοίξεις τα μάτια σου σαν να είναι η πρώτη φορά...Σαν να διψάς να δεις τα πάντα...Πρέπει να δεις...Όχι απλά να κοιτάξεις...Ξέρεις πως να το κάνεις...Είμαι σίγουρος...Μην ψάχνεις τα γυαλιά σου...Δεν τα χρειάζεσαι...
Πάρε την αγαπημένη σου φατσούλα αγκαλιά και διαβάσέ της το βιβλιαράκι. Ξέρεις ποιο...Εκείνο που έχεις αφήσει στην βιβλιοθήκη σου να σκονίζεται από την ημέρα της γιορτής σου...Διαβάστε το καλά...
Γιατί ποιος ξέρει;Μπορεί οι αεροπειρατές να είναι από το San Jose...
"Αφιερωμένο στον μόνο άνθρωπο που έχει το στομάχι να 'υιοθετήσει' κάποιον σαν εμένα για ανηψιό"
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου