Sigur Ros - Untitled #1 (Vaka)

Ένας άνθρωπος ξαπλωμένος μπρούμυτα...Τα μάτια του κλειστά...Γύρω του η απόλυτη ησυχία...Το μόνο που ακούγεται είναι ένα ελαφρύ αεράκι κι ο μακρινός ήχος της πόλης...Αυτός ο ενοχλητικός βόμβος από την συνεχή κίνηση και το συνεχές άγχος όλων να προλάβουν...
Να προλάβουν τι;Να πεθάνουν ίσως...Τρέχουν να δουλέψουν,να αποκτήσουν να αγοράσουν.Να ολοκληρωθούν μέσα από αυτά που αγοράζουν,από αυτά που μπορούν να δουν με τα μάτια τους και να πιάσουν με τα χέρια τους,από αυτά που μπορούν να δείξουν στους φίλους τους και να καυχηθούν πως είναι δικά τους...Μεγάλη υπόθεση!Τρέχουν να αποκτήσουν περισσότερα από τον διπλανό τους....Περισσότερα από τον φίλο,τον αδερφό,τον γείτονα με τον οποίο θα έπρεπε να μοιράζονται τα πάντα...
Τρέχουν σαν τρελοί κι όμως δεν προλαβαίνουν...Δεν προλαβαίνουν καν να ζήσουν...
Τρέχουν να πεθάνουν με αξιοπρέπεια γιατί δεν μπορούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια...
Ευτυχώς για αυτόν τα σκεπάζει όλα ο ήχος της μουσικής...Φασαρία και σκέψεις...
Κανείς δεν τρέχει μέσα του.Εκεί υπάρχει μόνο η μουσική...Και τον βοηθά να φαντάζεται...Ένα μαύρο πιάνο, ένα χέρι, ούτε γυναικείο ούτε αντρικό, να αγγίζει τα ασπρόμαυρα πλήκτρα...Αργά, ήρεμα με ακρίβεια...Κάθε πάτημα κι άλλο συναίσθημα...
Κι ένα κόκκινο βιολί.Κανείς δεν το αγγίζει.Απλά ίπταται μόνο του,χορεύει μόνο του και κάπου κάπου κουνάει το δοξάρι του και κλαίει...
Ο ήχος; Άλλοτε ήρεμος,άλλοτε έντονος άλλοτε ορμητικός...
Η γλώσσα; Άγνωστη...Έχει σημασία;Κι όμως νιώθει σαν κάποιος να μιλάει κατευθείαν στην ψυχή του...Κάποιος τόσο γνώριμος...Αυτή η γλώσσα τού φαίνεται τόσο οικεία...Καταλαβαίνει τα πάντα και τίποτα...Σάμπως όλοι οι υπόλοιποι που τρέχουν γύρω του καταλαβαίνουν περισσότερα;
Για λίγα λεπτά νιώθει ήρεμος, γαλήνιος, νιώθει όμορφα και θέλει να το φωνάξει...Αλλά δεν το κάνει...
Εκείνος βλέπει καλύτερα με κλειστά τα μάτια.Τα κρατάει ερμητικά κλειστά,χαμογελάει και ταξιδεύει...Σηκώνει τον αντίχειρά του και κάνει ωτοστόπ στις αναμνήσεις του.Κι εκείνες πρόθυμες τον μεταφέρουν από εδώ κι από εκεί.Δεν υπάρχουν σύνορα.Δεν υπάρχουν χρονικά όρια...Μόνο εικόνες χαμογελαστών προσώπων.Εικόνες αγαπημένων προσώπων.Σίγουρα του λείπουν...Νοσταλγεί...
Αλλά συνάμα νιώθει πάρα πολύ τυχερός.Είναι ο πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο.Έχει φίλους.Νιώθει ευτυχισμένος.Απλά νιώθει.Άρα είναι ζωντανός...


"Εξαιρετικά αφιερωμένο στην φίλη μου την Κατερίνα και στο άγχος που της δημιουργούν οι καλησπέρες μου, τα παγκάκια και ο προβληματισμός μου γύρω από τις κερασιές..."