μέσα στη νύχτα κάθεσαι και φτιάχνεις λίστες,
πάντα σου άρεσαν οι λίστες,
το'χεις πάρει απόφαση πως δεν θα σε πάρει ο ύπνος,
αριστερά βάζεις τις ευκαιρίες που άδραξες,
δεξιά εκείνες που έχασες,
πόσες να είναι άραγε εκείνες που ποτέ σου δεν είδες;
που σε προσπέρασαν, σου έκλεισαν το μάτι, έβαλαν όλη τους την τσαχπινιά αλλά τις άφησες και έφυγαν απογοητευμένες;
σκέφτεσαι να τραβήξεις κι άλλη μια γραμμή και να αρχίσεις να μετράς όλα όσα έχεις μετανιώσει,
αλλά το μετανιώνεις μεμιάς,
ποτέ δεν ήσουν καλός στα μαθηματικά,
αν το μελάνι είχε βάρος το χαρτί θα έγερνε προς τα δεξιά,
γιατί;
κοιτάς το χέρι που κρατάει το στυλό,
σου φαίνεται ξένο,
αποκλείεται να είναι δικό σου,
τρέμει,
είναι αφυδατωμένο,
γεμάτο ρυτίδες,
αλλά έχει ακόμα δύναμη,
πιάνεις το χαρτί και το συνθλίβεις,
ο ήχος είναι εκκωφαντικός,
σου γρατζουνάει τα αυτιά,
δεν θα σε αφήσει να κοιμηθείς.
Πολύ όμορφο κείμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφή